φθαλεΐνη

η, Ν

χημ. συνοπτική ονομασία κυκλικών αρωματικών ενώσεων, παραγώγων τού τριφαινυλομεθανίου, οι οποίες προκύπτουν κατά την επίδραση φθαλικού ανυδρίτη σε μια φαινόλη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αγγλ. phthalein < phthal- (< phthal-, βλ. φθαλικός) + κατάλ. -ein τής χημ. ορολογίας].